A. BOK

            Aan de Heeren
            BOEKHOUDERS
                    en
               REEDERS
                 van de
           HARING-BUIZEN.

Hebt dank eerwaarde burgeren vadren!
Uw naam zal in d'historie bladren,
  Van eeuw tot eeuw gezegend staan;
De nagedagtnis zal uw roemen
En uw Enkhuizers redders noemen,
  Helaas! zoo diep te grond gegaan.

't Geloof en hoop en vast vertrouwen,
Deed uw op Godes zegen bouwen;
  Hervat het lang vervallen taak,
Van 't gantsch verarmde Enkhuizen,
Herstelde weer ons Haring-buizen,
  Daar veele door aan 't brood geraakt.

Enkhuizen lag uw aan het harte,
Haar droeve staat was uw tot smarte,
  De armoed schreid: tot uw om brood!
Uw lieder aanleg tot herstelling,
Bevrijde meenig een van kwelling,
  Van vrouw en kindren in de nood.

Gij volgde dan hier Petrus treede,
Die op bevel van Jesus reede;
  Geloovig tot de visvangst ging:
't Geloof deed haast zijn netten scheuren,
Die hij met hulp uit zee moest beuren,
  Dus overvloed van vissche ving.

ò Brave reeders van de Buizen!
Gij deed ze door het zeenat ruizen,
  't Was zakelijk op Gods bevel!
Dit blijk, want d'aanleg was tot zegen,
Een goede vangst uit zee gekregen,
  Die al uw koste heeft hersteld.

Gij dorst uw schatten veilig wagen,
En 's aan het Godsbewind opdragen,
  In 't holle klomp eens Haringschip:
Op 't waglend nat der hooge golven,
Soms diep in 't hart der zee gedolven,
  En worstelen op zand of klip.

Ja zommigen die Gods wonder!
Door zware wind en krakend donder
  Moest ondergaan in 't hol der zee:
't Scheen haar dezelve wou verslinden,
Maar God deed haar nog ondervinden,
  Dat ook zijn hand haar red uit wee.

Geluk dan reeders van deez' schepen,
Met uwe vangst uit zee gesleepen,
  God geeft uw verder moed en hart,
Om 't arm Enkhuizen te gedenken,
Zoo zal hij uw met heil beschenken,
  Bevrij uw huis van ramp en smart.

        (ENKHUIZEN spreekt)

Aanschouwd bewoners van het mijnen,
Hoe ramp op ramp mijn staat deed kwijnen!
  Mijn Stad, mijn Kerk in droef verval.
Wie mij voor dertig Jaar beschouwden
Kan hem van traanen niet weerhouden;
  't is al verminderd in getal.

Het Leeraars plan ook gantsch verhindert,
Door vader Binnevest dood vermindert!
  Nu weer een slag op nieuw gevoelt,
Ons brave Weyland in geweeken,
Om binnen Amstels muur te spreeken,
  Die reeds nog vers in 't harte woelt.

Daar dreigt mij weder nieuwe smarte,
Mijn Lands bestaan zoo na aan 't harte;
  Zal mijn zoo 't schijnt verlaten gaan.
Ach! dat het hart van brave lieden,
Regeerders die mijn Stad gebieden?
  Haar handen aan mijn opbouw slaan.

Dan zal ik werderom herleven!
Als zij bereids haar schatten geven,
  Tot d'aanleg van Scheepsbouwerij!
Of middlen naar haar welbehagen,
Daar al mijn burgers wel bij slagen.
  'K leef dan voor God en Koning blij!

                                        A. BOK

             Te ENKHUIZEN,
   Bij J. over de LINDEN, op 't Venedij

 
bron: archief Semeijns de Vries van Doesburgh