TER BRUILOFT VAN K. VAN DER VELDEN
   EN MIJNE ZUSTER W. BEVOORT

Vrienden! die mijn toon ontboeidt,
Voor wie mijn hart in liefde ontgloeit,
Die 't Broederlijk gevoel kan strelen,
Vergun mij aan uw Bruiloftsdisch,
Dat edel zelfsgevoel vertrouwlijk mee te delen,
Dat het kenmerk van den broeder is.

Gij beiden smolt voor 't Echtaltaar,
Uw hart en zielen in elkaar!
In liefdes reine kring verheven,
Verheftet ge uw bespieglend oog:
En zaagt verrukt den glans van 't Echte Huwelijksleven,
't geen straalde aan haar azuren boog.

Mijn zuster door dien glans geleidt,
Die voor 't genot des Huwlijks pleit,
Kon haren aanblik niet weërstreven.
Zij koos de keuse van haar hart,
En wenschte van der velden als leidsman door het leven,
Als deelgenoot in vreugd en smart.

Duld dat ik hier mijn wensch ontsluit,
O waarde Bruidegom en Bruid!
O Broeder! - Zuster! mij gegeven.
Smaak zegen in uw huwlijkskring,
Genot, en kalmte, en heil, ten wellust van het leven,
Als 's Hemels rijkste zegening.

Zoo smaak ge eens vreugd voor hart en zin,
Door Panden uwer Huwelijksmin,
Gevormd voor ouderlijke vreugde,
Voor Paarlen aan uw Huwlijkskroon,
Geleidt op d'effen baan der wetenschap en deugden,
Versiert door edeldenkend schoon.

Gij ouderen aan wederzij,
Gedoog dat 'k u mijn zangtoon wij,
Gij ziet uw kroost door min verbonden,
Aanschouw nog lang hun Huwlijksvreugd,
Uw liefde tot hun heil blijv' duurzaam ongeschonden,
En make uw aller hart verheugd.

Genooden! aan dees Bruiloftsdisch,
Waar liefde aller inpraak is,
Hier vloeije ons aller wensch te samen!
Komt! Klinken wij met vreugdgeluid,
De Hemel moge nooit ons aller wensch beschamen,
Tot heil van Bruidegom en Bruid.

1825