AAN MIJNE ZUSTER OP HARE VERJAARDAG.

Drieentwintig levensjaren,
    Zijn voor u voorbijgegaan,
Beurtlinks troffen 's levens rampen,
    Lachte u 't genoegen aan;
    Daar Gods gunste haar schat ontsloot,
    Bij elk lagchend morgenrood.

Drieentwintig levensjaren,
    Sloten kinderlijken zin,
Onschuld in de vaag des levens,
    En een rijper leefkring in:
    Vormde uw hart voor zagte deugd,
    Schonk u liefde en moedervreugd.

Onbewolkte levensdagen;
    Onbekommert om uw lot;
Vergenoegen met 't verkreeg'ne;
    Bied een Hemel van genot,
    Opend 't hart voor zagte vreugd,
    Als Gods zegen ons verheugd.

O verblijd g'ue in dien zegen!
    Mij is zij een bron van heil,
Z'is voor broederlijke liefde,
    Voor geen and're rijkdom veil.
    Wat toch is het rijkst genot?
    Zonder een tevreden lot.

Smaak dan zalig vergenoegen,
    Smaak het steeds in hart en zin,
Smaak het in den vriend uw's levens,
    En in het pandje uwer min:
    En trof soms u ramp of druk,
    Deugd schenkt duurzaam waar geluk.

Rustig spoeden dan uw dagen,
    Doen z'uw juichen in u lot,
Ieder uur schenk blij genoegen,
    Elken jaardag nieuw genot:
    Snelt uw levenstijd dan heen,
    's Broeders wensch verzelt uw schreën. -

Harmes zuster Willempje wordt drieëntwintig jaar
op 31 augustus 1826