OP DEN 70STE VERJAARDAG
        VAN MIJN VADER

Ja, ik wil de dag thans vieren,
   Die mij stof tot vreugde biedt,
En des Vaders jaarfeest sieren,
   Met het lang verzaakte lied.
'k Wil hem wenschen wedergeven,
   Wenschen die hij gaf aan mij.
Opdat zoo ons beider leven,
   Wederkeerig heilrijk zij.
Vader! Ja, ook dit genoegen,
   Is een zegen op uw feest,
Dat uw zoon het veld mag ploegen,
   Waar gij werkzaam zijt geweest;
Dat een deel van uwe gaven,
   Van uw geest nog op hem rust,
En den ed'len oorsprong staven,
   Die nog zelv' niet is geblust;
Dat hij nog uw naam mag voeren
   Uwer waard, en steeds gezind
Om u heen de band te snoeren,
   Die op aarde ons zamenbind.
Ja, wij treden allen nader,
   Allen zonder onderscheid,
Wenschen zegen u, o Vader!
   Door Gods gunst u uitgespreidt.
Waar de toon der zoetste akkoorden,
   Dan aan mijnen zang ontbreekt,
IJdel is een vloed van woorden,
   Waar het hart zoo luide spreekt.
Lof en dank slegts stemm' mijn snaren,
   Voor het heil dat God ons geeft,
Daar gij tienmaal zeven jaren,
   Reeds op aarde hebt geleefd;
Daar na zooveel leed en zorgen,
   U 't genoegen is gegunt,
Dat gij met ons in den morgen
   Van uw jaarfeest roemen kunt.
Zoo de bee van onsentwegen,
   Tot uw heil dan dienen mag,
Dan verzell' u 's Hemels zegen,
   Rijklijk tot den spaden dag;
Ja, die schenke u vreugde in't leven,
   Rust waar gij uw hoofd ook leidt;
Die zij aan uw ziel gegeven,
   En uw deel in eewigheid.

 
Het gedicht is eind 1843 geschreven, vader
Michiel Bevoort is op 12-11-1773 gedoopt.