VIJFENTWINTIG JARIG HUWELIJK

Ja welkom is dit feestgetij!
      Hoe juichen wij !
Wat brengt het vreugde en eendracht bij,
Voor allen die u minnen!
O vader, moeder, welk genot,
Doorweeft en kleurt uw levenslot,
Verheft uw beider zinnen!
Ge erkent met ons de schone dag,
Die u en ons begroeten mag.

Hoe guur ze ook zij de lentemaand,
      Hoe 't zonlicht taant,
Dat spooren tot ontwaking baant,
En 't leven doet verrijzen.
Ons schenkt zij ruime juichensstof,
Een jubeltoon van roem en lof,
Om onze God te prijzen.
Voor ons rijst uit haar schemerlicht,
Een dankaltaar Hem opgericht.

Ja schoon verrees het Echtgebouw,
      Vol liefde en trouw,
Dat voor uw oog verrijzen zou,
Na vijfentwintig jaren!
En nu - daar brak de feestdag aan,
Gij moogt de zegen gadeslaan,
Die God u wou bewaren;
Het schoonste wat Zijn gunst u zond
De spruiten van uw Echtverbond.

Gij draagdet samen lief en leed,
      't Verleden deed,
Hoe ook gedost in wisslend kleed,
Tevredenheid u voeden.
Wat rouw in 't hart, wat leed in 't huis,
Gods goedheid schonk u kracht na kruis,
En troost bij tegenspoeden.
Zij richtte u op en schonk uw lot
Een schoon en zegenrijk genot.

Wat smart, wat heil u zij geweest,
      Dit zilv'ren feest,
Ontspant het hart ontboeit den geest,
Van uw verheugde kind'ren.
Zij groeten u met blij gezicht,
O, moge nooit dien gloed van licht,
Verdoven noch vermind'ren!
Hun heil uw heil en schoonst genot
Zij steeds de zegen van uw lot!

Ga zoo in held're middaggloor,
      Een vruchtbaar spoor,
De herfstdag van uw leven door,
Met kalmte en welbehagen.
Tot eens uw oog de schoone dag,
Van 't gouden feest aanschouwen mag,
De kroon der huwlijksdagen!
En 't dan verrezene geslacht,
Uw zegen als hun zegen wacht!

Ja leef, o dierbare ouders, leef!
      Wie anders streev'
Dat God u vrede en voorspoed geev'
Een lang gelukkig leven!
Een voorspoed zonder maat of peil,
En eenmaal eens een eeuwig heil,
Onstervelijk gegeven
Dat make u dan oneindig rijk
In liefdes eeuwig Koningrijk!