Neemt ook Enkhuizen in die vreugd
        Van goeder harte deel:
Het ziet, in ouderdom en jeugd,
        Een opgeruimd geheel,
  Door 't liefdrijk Alvermogen
  Aan 't knellendst juk onttogen.

Met regt heeft al wat Godsdienst mint,
        Elk in zijn eigen heiligdom
En allen vaderlandsgezind,
        De Wolk- en vuurkolom
  Die Neêrland heeft beveiligd,
  Een plegtig uur geheiligd.

Nu viert de blijde burgerschaar
        De ontspannen geestdrift bot
Maar gij, elks eerbiedwaardig Paar!
        Bewogen met ons lot,
  Ontsloot met liefst uw harten
  Tot leniging van smarten.

Zulks tuig' deez ruimvoorziene disch
        Der Mededeelzaamheid,
Waar overvloed voor de armoê is,
        Door godsvrucht toebereid,
  En voorraad wordt gevonden
  Voor honderden van monden.

Dus viert Enkhuizens schaamle stand,
        Op 't jaarfeest der Vorstin,
't Verlossingsfeest van 't Vaderland
        Met zuivre Oranjemin;
  En helpt de vreugd vergrooten
  Van all Stadgenoten.

Zoo 't waar is, dat de zaalge geest
        Soms uit den Hemel daal',
Dan waart, op dit weldadig feest,
        Van Loosen door deez zaal.
  Die in zijn nuttig leven
  Zijn wellust vond in geven.

Doch wat hier van ook wezen mag;
        Zijn naam wordt op deze aard,
Die al te vroeg zijne uitvaart zag,
        In 't dankbaar hart bewaard:
  En Snouck, naar elks verlangen,
  Heeft zijne plaats vervangen.

Dat uitzigt streelt de burgerij
        Met de aangevuurde hoop,
Om, van de boei der heerschzucht vrij,
        Met heel 't hervormd Euroop,
  En met der vadren zeden,
  't Nieuw heilspoor in te treden.

Als werkzaamheid dan 't rijpend ooft
        Van zee- en koopvaart plukt;
Den nijvren werk en brood belooft,
        Geen waar gebrek meer drukt:
  Wie zou zich dan vermeten
  Het brood der luiheid te eten?

Ontvang o Eedlen! onzen dank,
        Voor 't weêrgêloos onthaal,
En, in deez' laaggestemden klank,
        Der armen hartetaal,
  Het uiterst van hun pogen;
  't Is al wat zij vermogen. -

Neen Eedlen! 't is nog alles niet;
        Ook wenschen mogen wij.
Gods Vaderoog, dat alles ziet,
        Bescherm U van nabij;
  En gunne, in hooge jaren,
  U eeuwig wel te varen.