(de dichter is niet vermeld)

 
      Het Weezenlied

1794             -            1894

Wijze: Wien Neêrlands bloed.

Een eeuw geleên, O weezen juicht!
    Zag hier het levenslicht,
Een Dame die haar leven lang,
    Veel nut steeds heeft gesticht;
Helaas! ruim veertig jaar geleên
    Ontsliep zij kalm en zacht,
En heeft toen ook bij Testament
    Ons Weeshuis goed bedacht.

Heeren Regenten zonden eerst
    Men was dit wel verplicht,
De weezen, schoon hun 't harte brak,
    Naar 't Fredriksoord gesticht,
Doch het legaat bracht redding aan,
    Ruth Spijker haalde vlug,
De arme weezen daar van daan,
    En bracht ze hier terug.

Daar stonden aan het havenhoofd
    Nu duizenden geschaard,
Terwijl zo menig blijde blik
    Nu naar het zeevlak staard;
Daar kwam het Jachtschip in 't gezicht
    En onder blij geschal,
Begroet Enkhuizens burgerij
    De wezen aan de wal.

Toen werd op last van het Bestuur
    Een Monument gebouwd,
Voor d'eedle Dame waar ons hart
    Vol weemoed nog om rouwd;
Men beitelde daarop haar naam
    En haar geboorte uur,
De datum van haar dood en ook
    De namen van 't Bestuur.

En met het oog van tranen nat,
    Doch met het hart vol vuur,
Ruischt nu ons lied vol dankbaarheid
    Tot aan het blauw azuur;
Want de naam van Jufvrouw de Vries
    Is met stalen stift,
In 't hart van ieder weeskind hier
    Voor eeuwig ingegrift.

En zien wij op 't Monument
    Dat hier is opgericht,
Dan denken wij aan haar die nu
    Daar woont in 't Eeuwig licht;
En nu klinkt uit der weezen mond
    In dit gewichtig uur,
Een blijde kreet vol dankbaarheid:
    Lang leve ons Bestuur.

      W. Over de Linden - Enkhuizen