Deez' traan van hem, die 't voedsel bedelt,
Beglanst die deugd, hoe hoog veredeld,
Als dauw, die op het halmpje blinkt:
Die 't kelkje laafnis schenkt en leven,
De bloem haar' glansen zal hergeven,
Eer zij verkwijnt ter aarde zinkt.

De armoe' zag U 't offer plengen,
Uw' gaven op het altaar brengen,
Gij! die in 't geven wellust vindt,
Der armen dank stroom' U hier tegen,
Ja, Gevers ! smaakt den ruimsten zegen,
Daar God en Jezus U bemint.

Hun dankgevoel stijg' op naar boven,
Dat zij U daar eens eindloos loven,
In een veel heerelijker staat.
Treedt daar met hen tot Jezus nader,
Als kindren, tot denzelfden Vader,
Die nooit iets onvergolden laat.

Enkhuizen
5 Nov 1816.                    W. LANGEDYK

 
    Te ENKHUIZEN bij CORNELIS LUB, 1816
Ten voordeele van de Gereformeerde Diakonij.